Blog

Grudzień się zaczął, w domu ciepło, a ja siedzę spokojnie (co już jest trudne) i zastanawiam się, co właściwie mam napisać - gdyż to niesamowita odpowiedzialność być PIERWSZYM wśród blogujących olsztyńskich kotów! I to kto – ja, mała, szylkretowa Emma o białych oczach.

Ponieważ pierwszy wpis jest najważniejszy ze wszystkich, chyba powinnam powiedzieć coś mądrego. Tylko że mam z tym mały problem. Gdybym choć była doświadczona, jak spokojny, pręgowany Borys, gdybym jak pasiasta Księżniczka miała kocią wiedzę o świecie i maniery, gdybym jak czarny Donatan umiała dużo i mądrze myśleć... Ale jestem zaledwie kilkumiesięczną kotką. Może w takim razie opowiem coś najważniejszego dla mnie – czyli coś o sobie.

Lubię kulki z papieru i piłeczki. Lubię fajne brzęczące muchy. Są zabawne i smaczne. Lubię siedzieć na oknie i łapać wąsami ciepło. Lubię też sprawdzać nowe dźwięki... bo trochę słabo widzę. Właściwie to na jedno oko nie widzę nic, a na drugie mało. Pamiętam, jak ktoś dawno temu powiedział (myśleli, że nie słyszę): „Będzie taka ładna, jaka szkoda, że jest chora” – i zaraz musiałam sobie radzić na ulicy. Dopiero jakiś Człowiek zabrał mnie w ciepłe miejsce, gdzie mi oczy prawie naprawili. Tyle, ile się dało. Ale teraz jestem w fajnym domu tymczasowym, gdzie mieszkam z moimi Ludźmi, trzema innymi Kotami i Psem (takim narwańcem). I piszę o olsztyńskich kotach. I to jest strasznie ważne!